موافقان می گویند این رابطه جزیی از پروسه شناخت دختر و پسر از همدیگر است و چون رابطه جنسی جزیی لاینفک زندگی مشترک است پس  دو نفر که قصد ازدواج  دارند باید بدانند که ایا از نظر رفتار و طبع جنسی همدیگر را راضی میکنند و به قول بهتر ایا با شریک جنسی ذهنیشان یکی است یا نزدیک.
مسلم است مردی که خواهان یک رابطه جنسی با تحرک فراوان است زنی میخواهد که در طول رابطه مانند خودش مهیج باشد و کسی که رابطه جنسی رمانتیکی میخواهد مسلما شریکی نیز اینچنینی میخواهد.(با سرد مزاجی اشتباه نشود).
و اگر دو طرف قبل ازدواج با هم رابطه جنسی داشته باشند شناخت بیشتری از هم پیدا کرده و مسلما کمتر به امار 70 درصد طلاقها(عامل 70 در صد طلاقها نا رضایتی جنسی است)اضافه می شود.
در مقابل مخلفان این ایده هم دلایل خود را دارند :
رابطه جنسی تنها عامل نگهدارنده دوام زندگی نیست چرا که پس از مدتی (کمتر از یک سال) رابطه جنسی آن هیجان اولیه خود را از دست داده و تبدیل به عملی می شود که عموما برای شبهای قبل از روز تعطیل است.
و آنچه نقش بیشتری در تداوم زندگی دارد آن تفاهم طرفین در پیشبرد زندگی است . و این کشش جنسی مانند نیرو محرکه اول زندگی است .
در ثانی ایا افراد در معدود روابط جنسی قبل ازدواج واقعا آنچه را که خود هستند نشا ن میدهند یا نقش بازی میکنندو با توجه به اینکه در این گیرو دار آشنایی عموما افراد میخواهند برای طرف بهترین باشند پس هدف نقش بازی کردن بیشتر است.
همچنین ممکن است افرادی به این بهانه سو استفاده هایی نیز انجام دهند.
و حتی استرس اوایل باعث مشود فرد در رابطه راحت نبوده و صورت واقعی نمایان نشود
هر چند در فرهنگ ما این رابطه مردود و ممنوع است ولی در جامعه ما هم مشاورانی هستند که به این ایده با دید مثبت می نگرند و بالعکس.
ولی آنچه تا کنون من خوانده و جویا شده ام دلایل مخالفان محکمتر از موافقان است.
نظرو دلیل شما چیست؟